ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | سنایی غزنوی |
قالب | غزل |
وزن | فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن |
موضوع | توحیدی |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۱۱بیت |
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی از اشعار توحیدی مناجاتی عالم شاعر سنایی غزنوی است. این شعر در قالب غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن و فضای شعری عرفانی، معنوی در یازده بیت سروده شده است.
متن شعر
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی | نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی | |
همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم | همه توحید تو گویم که به توحید سزایی | |
تو حکیمی تو عظیمی، تو کریمی تو رحیمی | تو نمایندۀ فضلی تو سزاوار ثنایی | |
بری از رنج و گدازی، بری از درد نیازی | بری از بیم و امیدی، بری از چون و چرایی | |
بری از خوردن و خفتن، بری از شبه و شبیهی | بری از صورت و رنگی، بری از عیب و خطایی | |
نتوان وصف تو گفتن که تو در وصف نگنجی | نتوان شبه تو گفتن که تو در وهم نیایی | |
نبُد این خلق و تو بودی، نبود خلق و تو باشی | نه بجنبی نه بگردی نه بکاهی نه فزایی | |
همه عزّی و جلالی همه علمی و یقینی | همه نوری و سروری همه جودی و جزایی | |
همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی | همه بیشی تو بکاهی همه کمّی تو فزایی | |
اَحدٌ لَیسَ کمِثلِه، صَمدٌ لیس له ضِد | لَمِنَ المُلک تو گویی که مر آن را تو سزایی | |
لب و دندان «سنایی» همه توحید تو گوید | مگر از آتش دوزخ بودش روی رهایی |