اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى

اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى		خفته در خاك خراسان، تو غریب الغربایى
چه ثنا گویمت، اى داور هفتاد و دو ملت		كه ثنا خوانده خدایت، تو چه محتاج ثنایى
این رواق تو و صحن و حَرَمَت، همچو بهشت است		روضه‎ات، جنت فردوس و مسمّى به رضایى
آه، از آن دم كه ز سوز جگر و حال پریشان		ناله‎ات گشت بلند، آه تقى جان به كجایى
اى شه یثرب و بطحا، تو غریبى به خراسان		سرور جمله غریبان و معین الضّعفایى
اغنیا مكه روند و فقرا سوى تو آیند		جان به قربان تو اى شاه كه حج فقرایى
بیا كه مظهر آیات كبریا اینجاست		بیا كه تربت سلطان دین، رضا اینجاست
بیا كه گلبن گلزار موسى جعفر		بیا كه میوه بستان مصطفى اینجاست
بیا كه خسرو اقلیم طوس، شمس شموس		بیا كه وارث دیهیم مرتضا اینجاست
شهنشهى كه به چشمان، غبار درگاهش		كنند حُور و ملایك، چو توتیا اینجاست
اگر كلید در رحمت خدا جویى		بیا كلید در رحمت خدا اینجاست
در مدینه علم و كمال و زهد و ادب		در خزینه بخشایش و عطا اینجاست
ز قبله‎گاه سلاطین بخواه حاجت خویش		شهى كه حاجت مسكین كند روا اینجاست
قدم ز صدق و ارادت در این حرم بگذار		كه مهد عصمت و ناموس كبریا اینجاست
بیا كه منبع فیض و عنایت ازلى		بیا كه مطلع و الشّمس و والضّحى اینجاست
امام ثامن و ضامن، رضا كه بر حرمش		نهاده‎اند شهان، روى إلتجا اینجاست
به خضر كز پى آب بقاست سرگردان		دهید مژده كه سرچشمه بقا اینجاست

کتیبه سنگی شعر اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى در حرم امام رضا(ع).