بهشت نکهتی از تربت معطر اوست

بهشت نکهتی از تربت معطر اوست		ضیاء چشم ملک خاکروبه اوست
قبول سجده آدم ملک نمود آن روز		که دید نور تو در طینت مخمر اوست
دعای قبه او مستجاب می گردد		دوای هر مرضی تربت مطهر اوست
مرا بر روضه رضوان چکارو حور و قصو		بهشت وحور قصورم جمال و منظر اوست
شرر بجانم از این قصه افتاده و بس		که تشنه جان دهد وآب در برابر اوست
نمود اصغر خود را بلند بر سر دست		عدو نگفت که این یادگار اکبر اوست
بگو به ساقی کوثر به کربلا بگذر		ببین که تشنه لب لعل روح پرور اوست
ز روی فاطمه شرم آیدم چسان گویم		که سربرهنه به بازار شام دختر اوست
اگر گذار فدایی به کربلا افتاد		همین یک آرزو اندر دل مکدر اوست