بود آیا که در صلح و صفا بگشایند

بود آیا که درِ صلح و صفا بگشایند		تا دری هم به مراد دل ما بگشایند
یارب از ظلمت زندان شبستان ما را		گو شبی روزنه در صبح و ضیا بگشایند
سازِ ذرات همه نغمۀ تسبیح خداس		گر خلایق درِ گوش شنوا بگشایند
نای توحید به چنگ آر و دمی دم کآفاق		گوش در نغمۀ آیات خدا بگشایند
دردمندان غمت را به تبسم دریاب		تا طبیبانه درِ دار شفا بگشایند
چشم درپوش و کرم کن که بدان شکّرخند		در ببندند به درد و به دوا بگشایند
عاصیان گر که درِ توبه به عصیان بستند		عاشقانت درِ رحمت به دعا بگشایند
از پسِ پرده درِ صدق و صفا می‌بندند		صحنه‌سازان که درِ روی و ریا بگشایند
دست‌گیری به نهانی که سخاوتمندان		لب ببندند اگر دست سخا بگشایند
شهریارا به نوای نی جان‌سوز تو گوش		چون توانند، که بی‌ساز صبا بگشایند