| «والشّمس» چیست؟ جلوهٔ روی تو یا حسین | | «واللّیل» آیتی‌ست ز موی تو یا حسین |
| سرچشمهٔ بقاست به فتوای عاشقان | | یک جرعه از زلالِ سبوی تو یا حسین |
| تو تشنهٔ جمالِ خدایی و دوخته‌ست | | آب فرات، چشم به سوی تو یا حسین |
| محراب شاهد است، که وقت نماز عشق | | خون گلوست، آب وضوی تو یا حسین |
| کرده‌ست لاله‌زار، بیابان و دشت را | | «باغ کرامت است گلوی تو یا حسین» |
| وقتی که داد بوسه به رگ‌هایِ حنجرت | | زینب شنید، راز مگوی تو یا حسین |
| ای بهترین شقایقِ پرپر، هنوز هم | | آزادگی‌ست، زنده به بوی تو یا حسین |
| همچون دمِ مسیح، شفابخش عالم است | | گرد و غبار و تربتِ کوی تو یا حسین |
| از ابتدا ضریح تو شش گوشه داشته‌ست | | هر گوشه کعبه را به تماشا گذاشته‌ست |
