من به غم‌های تو محتاج‌تر از لبخندم
| من به غم‌های تو محتاج‌تر از لبخندم | من به این ناله به این اشک، ارادتمندم | |
| کوچه پس کوچه خیابان به خیابان همه تو | قطره‌ام باز به دریای تو می‌پیوندم | |
| دائماً ذکر تو را زیر لبش می‌گوید | هم‌صدا با همۀ سینه‌زنان سربندم | |
| عشق دنیای عجیبی‌ست؛ که با بودن آن | از غم و سوختن و آه شدن خرسندم | |
| پای داغت همۀ هستی من می‌سوزد | و چه خوش‌بختم اگر دانه‌ای از اسپندم | |
| یَومَ تَبیَضُّ وُجوهٌ اثر روضۀ توست | با همین آیه چه خوب است که بشناسندم |