مانند باران بود و بر دل‌ها ترنّم داشت

مانند باران بود و بر دل‌ها ترنّم داشت		مانند چشمه لطف سرشارش تداوم داشت
در سفره‌اش نان جوین خشک بود اما		در کیسۀ خیرات نان گرم گندم داشت
از برکت دستان او شهری نمک می‌خورد		شهری که در آزردن قلبش تفاهم داشت
هم دوست هم دشمن نمک بر زخم او پاشید		او باز هم شوق هدایت، درد مردم داشت
بیا نیمه‌شب همسایه‌هایش را دعا می‌کرد		یا از غمی دیرینه با چاهی تکلم داشت
مرداب‌ها هرچند قدرش را نفهمیدند		او باز باران ماند و بر دل‌ها ترنّم داشت