چشمان منتظر خورشید با خنده‌های تو می‌خندد

چشمان منتظر خورشید با خنده‌های تو می‌خندد		آه ای تبسم روحانی هستی به پای تو می‌خندد
با واژه‌های گل و لبخند دارد لب پدرت پیوند		باران بوسه که می‌گیرد بابا برای تو می‌خندد
بانوی شهر خدا حالا در بر گرفته مسیحش را		دستان منتظر باران با ربنای تو می‌خندد
می‌آیی از گل و فروردین از نص واقعه‌ای شیرین		آری صحیفۀ هفت اقلیم با هر دعای تو می‌خندد
ای پیر وصل مناجاتی ای آنکه قبلۀ حاجاتی		در هر فراز مناجاتت گویی خدای تو می‌خندد
ای روح سجده دل محراب در حسرت قدمت بی‌تاب		آری نسیم اجابت در زلف رهای تو می‌خندد
هرچند اهل زمین بودم هرچند خاک‌نشین بودم		هربار گریه شدم دیدم دست عطای تو می‌خندد
یکبار دیگر از این کوچه مثل نسیم گذر کردی		در صحن سینۀ مشتاقم عطر عبای تو می‌خندد
این شعر هجرت من بوده از مروه‌ای نفس آلوده		در چشم‌های زلال بيت دارد صفای تو می‌خندد