سبوی دوست

سبوی‏‏ دوستاز امام خمینیدر قالب غزلموضوع: عرفانی

عمری‏‏ گذشت و، راه نبردم به كوی‏‏ دوست		مجلس تمام گشت و، نديدم روی‏‏ دوست
گلشن معطّر است سراپا ز بوی‏‏ يار		گشتيم هر كجا، نشنيديم بوی‏‏ دوست
هر جا كه می‏‏‏‏روی‏‏، ز رخ يار روشن است		خُفاش وار، راه نبرديم سوی‏‏ دوست
ميخوارگانِ دلشده ساغر گرفته ‏‏اند		ما را نمی‏‏‏‏ نصيب نشد از سبوی‏‏ دوست
گوش من و تو، وصف رخ يار نشنود		ورنه جهان ندارد جز گفتگوی‏‏‏‏ دوست
با عاقلان بگو كه: رخ يار ظاهر است		كاوش بس است اين همه، در جستجوی‏‏ دوست
ساقی‏‏ ز دست يار به ما باده می‏‏‏‏دهد		بر گير می‏‏‏‏ تو نيز ز دستِ نكوی‏‏ دوست