در گریه غرق بود ولیکن صدا نداشت

در گریه غرق بود ولیکن صدا نداشتاز سید محمد مجید موسوی گرمارودیدر قالب غزلموضوع: حضرت رقیه(س)

در گریه غرق بود ولیکن صدا نداشت		شاید ز ترس دشمن و شاید که نا نداشت
از میهمان نوازیِ سنگین کوفیان		بر پیکرش نشانه ی ضربت، کجا نداشت
با یاد خنده های پدر گریه می نمود		دیگر امید دیدن آن خنده را نداشت
سنش به قدر درک ستم هم نمی رسید		در روح کودکانۀ او کینه جا نداشت
مظلومه ای که گردش این روزگار زشت		ظلمی نمانده بود که بر وی روا نداشت
هم سنگ دردهای بدون کرانه اش		عشقش به ذات اقدس حق انتها نداشت
سخت است گر چه باورش اما حقیقت است		عشقی که غیر ذات خدا خون بها نداشت
او عاشق پدر، پدرش عاشق خدا		هرگز سه ساله عاشقی این سان خدا نداشت