الگو:راهنمای شعر/مسدس
شعر مسدس
{{شعر}}
{{ب|آمد بانگ خروس مؤذن میخوارگان|صبح نخستین نمود روی به نظارگان}}
{{ب|که به کتف برفکند چادر بازارگان|روی به مشرق نهاد خسرو سیارگان}}
{{م|باده فراز آورید چارهٔ بیچارگان}}
{{م|قوموا شرب الصبوح، یا ایها النائمین}}
{{ب|گویی بطّ سپید جامه به صابون زده‌ست|کبکِ دری ساقِ پای در قدح خون زده‌ست}}
{{ب|بر گُلِ تر عندلیب، گنجِ فریدون زده‌ست|لشکرِ چین در بهار، خیمه به هامون زده‌ست}}
{{م|لاله سوی جویبار خرگه بیرون زده‌ست}}
{{م|خـیمهٔ آن سبزگـون خرگـه ایـن آتشین}}
{{ب|باز مرا طبع شعر سخت به جوش آمده‌ست|کم سخن عندلیب، دوش به گوش آمده‌ست}}
{{ب|از شَغَبِ مردمان لاله به جوش آمده‌ست|زیر به بانگ آمده‌ست بم به خروش آمده‌ست}}
{{م|نسترن مشکبوی، مشک‌فروش آمده‌ست}}
{{م|سیمش در گردن است، مشکش در آستین}}
{{پایان شعر}}
| آمد بانگ خروس مؤذن میخوارگان | صبح نخستین نمود روی به نظارگان | |
| که به کتف برفکند چادر بازارگان | روی به مشرق نهاد خسرو سیارگان | |
باده فراز آورید چارهٔ بیچارگان | ||
قوموا شرب الصبوح، یا ایها النائمین | ||
| گویی بطّ سپید جامه به صابون زده‌ست | کبکِ دری ساقِ پای در قدح خون زده‌ست | |
| بر گُلِ تر عندلیب، گنجِ فریدون زده‌ست | لشکرِ چین در بهار، خیمه به هامون زده‌ست | |
لاله سوی جویبار خرگه بیرون زده‌ست | ||
خـیمهٔ آن سبزگـون خرگـه ایـن آتشین | ||
| باز مرا طبع شعر سخت به جوش آمده‌ست | کم سخن عندلیب، دوش به گوش آمده‌ست | |
| از شَغَبِ مردمان لاله به جوش آمده‌ست | زیر به بانگ آمده‌ست بم به خروش آمده‌ست | |
نسترن مشکبوی، مشک‌فروش آمده‌ست | ||
سیمش در گردن است، مشکش در آستین | ||