| نفس در سینه از آهمم شرر شد | | تمام قوت من خون جگر شد |
| چه ایامی که از شب تیره‌تر بود | | چه شب‌هایی که با هجرت سحر شد |
| چه سود از گریه هر چه گریه کردم | | شرار دل ز اشکم بیشتر شد |
| تن صد پاره‌ات در کربلا ماند | | سرت بر نیزه با من هم‌سفر شد |
| خمیدم در سنین خردسالی | | به طفلی قسمتم داغ پدر شد |
| لب من از عطش خشکیده بابا | | چرا چشمان تو از گریه تر شد؟ |
| زبان عمه شمشیر علی بود | | ولی او بر دفاع من سپر شد |
| نگه کردم به رگ‌‌های گلویت | | از این دیدار داغم تازه‌‌تر شد |
| اجل جام وصال آورده بر من | | خدا را شکر هجرانت به سر شد |
| سرشک دوستانم دانه‌دانه | | تمام نخل میثم را ثمر شد |
