هر دلی کز تو شود غمزده آن دل شادست
هر دلی کز تو شود غمزده آن دل شادست | هر بنایی که خراب از تو شود آبادست | |
کمر بندگی عشق نبندد به میان | مگر آن بنده که از بند جهان آزادست | |
پنجه در پنجه تقدیر نشاید افکند | زانکه بازوی قضا سخت تر از فولادست | |
روزگاریست که بی روی تو کار من و دل | روز افغان و سحر ناله و شب فریادست | |
پیش سجاده نشینان سخن از باده مگوی | زاهد و ترک ریا غایت استبعاد است |