۲٬۷۶۳
ویرایش
خدا در شور بزمش از عسل پر کرد جامت را: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شعر | {{جعبه اطلاعات شعر | ||
| عنوان = خدا در | | عنوان = خدا در شور بزمش از عسل پر کرد جامت را | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام شعر = | | نام شعر =شور بزمش | ||
| نام شاعر = میثم داوودی | | نام شاعر = میثم داوودی | ||
| قالب = غزل | | قالب = غزل | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
'''خدا در | '''خدا در شور بزمش از عسل پر کرد جامت را''' از سروده های شاعر آیینی معاصر [[میثم داوودی]] است. موضوع شعر حضرت قاسم(ع) و در هفت بیت سروده شده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
{{ب|خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را|که شیرین‌تر کند در لحظه‌های تشنه کامت را}} | {{ب|خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را|که شیرین‌تر کند در لحظه‌های تشنه کامت را}} | ||
{{ب|رجز خواندی برای مرگ، با لب‌های خشکیده|که عرش و فرش بر لب می‌برد هر لحظه نامت را}} | {{ب|رجز خواندی برای مرگ، با لب‌های خشکیده|که عرش و فرش بر لب می‌برد هر لحظه نامت را}} | ||
{{ب|نشان دادی که در نسل | {{ب|نشان دادی که در نسل حسن، جز حُسن چیزی نیست|ندید اما نگاه کوفیان ماه تمامت را}} | ||
{{ب|دم رفتن به میدان خنده‌ای کردی و فهمیدی|که شیرین می‌کند لبخند تو کام امامت را}} | {{ب|دم رفتن به میدان خنده‌ای کردی و فهمیدی|که شیرین می‌کند لبخند تو کام امامت را}} | ||
{{ب|میان کارزار زخم‌ها بردی پناه آخر|به | {{ب|میان کارزار زخم‌ها بردی پناه آخر|به پیغمبر که پاسخ داد بی‌وقفه سلامت را}} | ||
{{ب|در آن لحظه که دشت از بوی تو آکنده شد دیدند|ملائک با نگاه تازه‌ای روز قیامت را!}} | {{ب|در آن لحظه که دشت از بوی تو آکنده شد دیدند|ملائک با نگاه تازه‌ای روز قیامت را!}} | ||
{{ب|تو حُسن مطلع شیرین زبانی در غزل بودی|رقم زد با | {{ب|تو حُسن مطلع شیرین زبانی در غزل بودی|رقم زد با شهادت پس خدا حُسن ختامت را}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||