کربلا در کربلا میماند اگر زینب نبود
سر نی در نینوا می ماند اگر زینب نبود | کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود | |
چهره سرخ حقیقت بعد از آن توفان رنگ | پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود | |
چشمه فریادمظلومیت لب تشنگان | در کویر تفته جا می ماند اگر زینب نبود | |
زخمه زخمی ترین فریاد در چنگ سکوت | از طراز نغمه وا می ماند اگرزینب نبود | |
در طلوع داغ اصغر استخوان اشک سرخ | در گلوی چشمها می ماند اگر زینب نبود | |
ذوالجناح دادخواهی بی سوارو بی لگام | در بیابان ها رها می ماند اگر زینب نبود | |
بدر عبور بستر تاریخ، سیل انقلاب | پشت کوه فتنه جا می ماند اگر زینب نبود[۱] |
درباره شعر
ادر طهماسبی (فرید) سراینده شعر میگوید: این شعر را در سال ۶۹ سرودم، آن روزها برایم گرفتاری پیش آمده بود. مقیم آستان حضرت ثامن الجج بودم که آقای اکبرزاده مشهدی را که مداح اهل بیت و از دوستان حضرت آقا بود را دیدم. او از من شعری درباره حضرت زینب خواست. سرم را پایین انداختم گفتم شعر دارم، اما نه به صورت مستقل. گفت: بعدا میآیم و شعری از شما میگیرم.
فرید ادامه میدهد: آن لحظه دلم گرفت و احساس شرمندگی کردم. برای زیارت و به آستان امام رضا رفتم در حالی که خیلی ناراحت بودم. زیارت که تمام شد داشتم میآمدم بیرون که این مصراع «سرنی در نینوا میماند اگر زینب نبود/کربلا در کربلا میماند اگر زینب نبود» در دلم افتاد. زمزمه کنان و با حال خوشی بیرون آمدم که تلفن زنگ خورد و ما به تهران خوانده شدیم وبقیه شعر را در طول مسیر در قطار نوشتم که البته آنطورکه بیت اول بود، نشد و من هنوز ناراحتم که چرا آن لحظه تلفن زنگ خورد و من نتوانستم با همان حال و هوای خاص شعرم را به پایان ببرم.
وی افزود: حالا هروقت که به این شعر فکر میکنم به ذهنم میرسد که بیت اول شعر القای حضرت ثامن الجج بوده و علت استقبال از این بیت و معروفیتش هم همین است:
- ↑ اگر زینب نبود... شعر هیئت.