شاه دین چون جانب میدان شتافت

شاه دین چون جانب میدان شتافت		از قفایش، خواهرش گریان شتافت
ای برادر! جان من! کم کن شتاب		کم بزن بر مرکبت، جانا! رکاب
«یا اخا»! آخر تو را خواهر منم		کودکان را جملگی مادر منم
بعد تو، جان برادر! چون کنم؟		دشت را از اشک چون جیحون کنم
بعد از آن گفتا که ‌ای سبط رسول!		یک وصیّت مانده از مامم، بتول
مادرم فرمود بوسم حنجرت		حنجر از برگ گل نازک‌ترت