پرش به محتوا

پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را
  | مطلع=پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = حیدر منصوری
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر = حیدر منصوری
  | بخشی از دیوان =
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | قالب = غزل
  | قالب = غزل
  | وزن =مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع
  | وزن =مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع
  | موضوع = عبدالله بن الحسن(ع)
  | موضوع = عبدالله بن الحسن(ع)
  | مناسبت =مرثیه
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۵ بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =
| یادداشت =
}}
}}
'''پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را''' شعری از [[حیدر منصوری]] از شعرای آیینی معاصر است. این شعر مرثیه گونه در قالب غزل در پنج بیت در وزن مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع با موضوع عبدالله بن الحسن(ع) سروده شده است.
{{شعر}}


==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را|پیچید در شوق شهادت باورش را}}
{{ب|پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را|پیچید در شوق شهادت باورش را}}
{{ب|داغ گلویش تازه شد از قحطی آب|وقتی به خنجر داد زخم حنجرش را}}
{{ب|داغ گلویش تازه شد از قحطی آب|وقتی به خنجر داد زخم حنجرش را}}
خط ۲۴: خط ۲۴:
{{ب|با کاروان، بعد از غروب سرخ خورشید|بر نیزه می‌بردند در غربت سرش را}}
{{ب|با کاروان، بعد از غروب سرخ خورشید|بر نیزه می‌بردند در غربت سرش را}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعرهای غزل درباره عبدالله بن حسن(ع)]]