پرش به محتوا

می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = حسین عباس‌پور | قالب = غزل | وزن =فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن | موضوع = امام کاظم(ع) | مناسبت =مدح و مرثیه | زمان سرایش = معاصر | زبان =...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد
  | مطلع=می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = حسین عباس‌پور
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر = حسین عباس‌پور
  | بخشی از دیوان =
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | قالب = غزل
  | قالب = غزل
  | وزن =فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
  | وزن =فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
  | موضوع = امام کاظم(ع)
  | موضوع = امام کاظم(ع)
  | مناسبت =مدح و مرثیه
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات = بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =
| یادداشت =
}}
}}
{{شعر}


'''می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد''' مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، [[حسین عباس‌پور]] در مدح و مرثیه امام کاظم(ع) است.
این شعر آیینی در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن و در شش بیت سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد|پابرهنه سویت آمد، مثل باران گریه کرد}}
{{ب|می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد|پابرهنه سویت آمد، مثل باران گریه کرد}}
{{ب|هردم ای آیینه با آهت دل عالم گرفت|چشم دنیا تار شد سر در گریبان گریه کرد}}
{{ب|هردم ای آیینه با آهت دل عالم گرفت|چشم دنیا تار شد سر در گریبان گریه کرد}}
خط ۲۷: خط ۲۵:
{{ب|بیت آخر خواند دعبل از غریب کاظمین|بی‌صدا زیر عبا، شاه خراسان گریه کرد}}
{{ب|بیت آخر خواند دعبل از غریب کاظمین|بی‌صدا زیر عبا، شاه خراسان گریه کرد}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام کاظم(ع)]]