ای امیر ملک شأن و شوکت و عزم و شهامت: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=ای امیر ملک شأن و شوکت و عزم و شهامت | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = حسین‌علی رکن‌منظر | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب = غزل | |قالب = غزل | ||
| وزن = | |وزن = فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن | ||
| موضوع = امام حسین(ع) | |موضوع = امام حسین(ع) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
'''ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامت''' از سروده های [[شاعر آیینی]] معاصر ایران حسین‌علی رکن‌منظر متخلّص به پیروی است. | '''ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامت''' از سروده های [[شاعر آیینی]] معاصر ایران حسین‌علی رکن‌منظر متخلّص به پیروی است. | ||
«ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامت» در هشت بیت درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر در قالب غزل در گونه حماسی و وزن این شعر فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن است. | «ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامت» در هشت بیت درباره <ref>امام حسین(ع)</ref> سروده است. این شعر در قالب غزل در گونه حماسی و وزن این شعر فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن است. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
{{ب|در همان لحظه که از سوز عطش آتش گرفتی|از فراتِ افتخار و آبرو پُر بود جامت}} | {{ب|در همان لحظه که از سوز عطش آتش گرفتی|از فراتِ افتخار و آبرو پُر بود جامت}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۰
ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامت از سروده های شاعر آیینی معاصر ایران حسین‌علی رکن‌منظر متخلّص به پیروی است.
«ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامت» در هشت بیت درباره [۱] سروده است. این شعر در قالب غزل در گونه حماسی و وزن این شعر فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن است.
متن شعر
| ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامت | تا قیامت همّت مردانه خیزد از قیامت | |
| سرفرازان، پاکبازان، دلنوازان، چاره‌سازان | هر یکی با یک جهان اخلاص آید بر سلامت | |
| از جوانمردان کسی چون تو نبرده گویِ سبقت | در فداکاری کسی چون تو نکرده استقامت | |
| داستان نهضتت را ای امیر رادمردان! | هرکسی بشنید گفتا: معجز است این یا کرامت | |
| حاصل تو احترام و شوکت و شأن و شرف شد | حاصل خصمت بلا و نفرت و لعن و ملامت | |
| تن رها کردی که تا مانَد تن اسلام، ایمن | سر ز کف دادی که تا مانَد سر دینت سلامت | |
| ای که فرمودی نباید رفت زیر بار ذلت | درس عزت می‌دهد بر هر جوانمردی کلامت | |
| در همان لحظه که از سوز عطش آتش گرفتی | از فراتِ افتخار و آبرو پُر بود جامت |
- ↑ امام حسین(ع)