۱۹۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Eskandari صفحهٔ کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود را به کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=کربلا در کربلا می ماند اگر زینب بود | ||
| | | نام شعر= اگر زینب نبود | ||
| | | شاعر = نیر تبریزی | ||
| مصحح = | |||
| بخشی از دیوان = | |||
| | | بخشی از مجموعه اشعار = | ||
| | | قالب = غزل | ||
| | | وزن = فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن | ||
| قالب | | موضوع = حضرت زینب(س) | ||
| | | قبلی = | ||
| موضوع | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
| | |||
| | |||
| | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|سر نی در نینوا می ماند اگر زینب نبود|کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود}} | {{ب|سر نی در نینوا می ماند اگر زینب نبود|کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود}} | ||
{{ب|چهره سرخ حقیقت بعد از آن توفان رنگ |پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود}} | {{ب|چهره سرخ حقیقت بعد از آن توفان رنگ |پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود}} | ||
| خط ۴۶: | خط ۲۷: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== | ==درباره شعر== | ||
ادر طهماسبی (فرید) سراینده شعر می‌گوید: این شعر را در سال ۶۹ سرودم، آن روز‌ها برایم گرفتاری پیش آمده بود. مقیم آستان حضرت ثامن الجج بودم که آقای اکبرزاده مشهدی را که مداح اهل بیت و از دوستان حضرت آقا بود را دیدم. او از من شعری درباره حضرت زینب خواست. سرم را پایین انداختم گفتم شعر دارم، اما نه به صورت مستقل. گفت: بعدا می‌آیم و شعری از شما می‌گیرم. | |||
فرید ادامه می‌دهد: آن لحظه دلم گرفت و احساس شرمندگی کردم. برای زیارت و به آستان امام رضا رفتم در حالی که خیلی ناراحت بودم. زیارت که تمام شد داشتم می‌آمدم بیرون که این مصراع «سرنی در نینوا می‌ماند اگر زینب نبود/کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود» در دلم افتاد. زمزمه کنان و با حال خوشی بیرون آمدم که تلفن زنگ خورد و ما به تهران خوانده شدیم وبقیه شعر را در طول مسیر در قطار نوشتم که البته آنطورکه بیت اول بود، نشد و من هنوز ناراحتم که چرا آن لحظه تلفن زنگ خورد و من نتوانستم با همان حال و هوای خاص شعرم را به پایان ببرم. | |||
وی افزود: حالا هروقت که به این شعر فکر می‌کنم به ذهنم می‌رسد که بیت اول شعر القای حضرت ثامن الجج بوده و علت استقبال از این بیت و معروفیتش هم همین است: | |||