ای امیر ملک شأن و شوکت و عزم و شهامت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =  
  | مطلع=ای امیر ملک شأن و شوکت و عزم و شهامت
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = حسین‌علی رکن‌منظر
  | نام شعر =  
  | مصحح =  
  | نام شاعر =  
  | بخشی از دیوان =  
  | قالب =  
  |قالب = غزل
  | وزن =  
  |وزن = فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن
  | موضوع =  
  |موضوع = امام حسین(ع)
  | مناسبت =  
| قبلی =
  | زمان سرایش =  
  | بعدی =  
  | زبان =  
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =  
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
{{اصلی|پیروی شیرازی}}
'''ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامت''' از سروده های [[شاعر آیینی]] معاصر ایران حسین‌علی رکن‌منظر [[متخلّص]] به «پیروی» است.
==معرفی==
«ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامت» اثر طبع [[پیروی شیرازی]] از [[شاعران آیینی]] در هشت [[بیت]] درباره [[امام حسین(ع)]] سروده است. این شعر در [[قالب غزل]] در گونه [[حماسی]] است. [[وزن]] این [[شعر]] فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن است.


==متن شعر==
==متن شعر==
خط ۳۲: خط ۲۷:
{{ب|در همان لحظه که از سوز عطش آتش گرفتی|از فراتِ افتخار و آبرو پُر بود جامت}}
{{ب|در همان لحظه که از سوز عطش آتش گرفتی|از فراتِ افتخار و آبرو پُر بود جامت}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
از سنگ ناله خیزد
==منابع==

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۱

ای امیر ملک شأن و شوکت و عزم و شهامت از
حسین‌علی رکن‌منظر



در قالب غزل

با وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن

موضوع: امام حسین(ع)


متن شعر

ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامتتا قیامت همّت مردانه خیزد از قیامت
سرفرازان، پاکبازان، دلنوازان، چاره‌سازانهر یکی با یک جهان اخلاص آید بر سلامت
از جوانمردان کسی چون تو نبرده گویِ سبقتدر فداکاری کسی چون تو نکرده استقامت
داستان نهضتت را ای امیر رادمردان!هرکسی بشنید گفتا: معجز است این یا کرامت
حاصل تو احترام و شوکت و شأن و شرف شدحاصل خصمت بلا و نفرت و لعن و ملامت
تن رها کردی که تا مانَد تن اسلام، ایمنسر ز کف دادی که تا مانَد سر دینت سلامت
ای که فرمودی نباید رفت زیر بار ذلتدرس عزت می‌دهد بر هر جوانمردی کلامت
در همان لحظه که از سوز عطش آتش گرفتیاز فراتِ افتخار و آبرو پُر بود جامت