از فرط غم برای من تنگ حوصله: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =از فرط غم برای منِ تنگْ حوصله
  | مطلع=از فرط غم برای منِ تنگْ حوصله
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = فایض اصفهانی
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر = فایض اصفهانی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل  
  |قالب = غزل
  | وزن =
  |وزن =  
  | موضوع = امام حسین(ع)  
  |موضوع = امام حسین(ع)  
  | مناسبت =
  | قبلی =
  | زمان سرایش =  
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۱۱ بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''از فرط غم برای منِ تنگْ حوصله''' مطلع شعری درباره امام حسین(ع) اثر طبع [[فایض اصفهانی]] شاعر ایرانی است. این شعر در یازده بیت در قالب غزل با موضوع امام حسین(ع) در گونه مرثیه سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|از فرط غم برای منِ تنگْ حوصله|یارای آن نمانده که بتْوان کنم گله}}
{{ب|از فرط غم برای منِ تنگْ حوصله|یارای آن نمانده که بتْوان کنم گله}}
خط ۳۱: خط ۲۸:
{{ب|فایض گذشت زآن‌ شه و باقی است تا به حشر|بر روی زادگان خطا، داغ باطله}}
{{ب|فایض گذشت زآن‌ شه و باقی است تا به حشر|بر روی زادگان خطا، داغ باطله}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۸

از فرط غم برای منِ تنگْ حوصله از
فایض اصفهانی



در قالب غزل

موضوع: امام حسین(ع)
از فرط غم برای منِ تنگْ حوصلهیارای آن نمانده که بتْوان کنم گله
از هم اساس عالم امکان چرا نریخت؟روزی که شد به نیزه سر میر قافله
بر نیزه نزد محمل زینب، سر حسینآن‌سان که مهر و ماه نماید مقابله
از دود آه اهل سما، تیره شد زمینز افغان ظالمان به فلک رفت، غلغله
رأس سُرور سینه‌ی زهرا و نوک نیبر پشت ناقه بستنِ بیمار و سلسله
مانند روز حشر، در آن‌ دشت پُر بلایک نیزه آفتاب و زمین داشت، فاصله
لب تر نکرد، اصغر بی‌شیرِ خشک‌کامالّا ز ‌آب تیر سه پهلوی حرمله
زینب چو دید، آن سر پُر خون، به نوک نیاز دست داد طاقت و آرام و حوصله
سر زد به چوب محمل و خونش ز چهره ریختتا باشدش بر آن سر پُر خون، مشاکله
آگه نی‌ای که خار مغیلان چه می‌کند؟با طفل پابرهنه و پای پُر آبله
فایض گذشت زآن‌ شه و باقی است تا به حشربر روی زادگان خطا، داغ باطله