به این شوری که در سر دارم از سودای پنهانش: تفاوت میان نسخهها
(←منابع) |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=به این شوری که در سر دارم از سودای پنهانش | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = بیدل دهلوی | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب = قصیده | |قالب =قصیده | ||
| وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | ||
| موضوع = امام حسین(ع) | |موضوع = امام حسین(ع) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|به این شوری که در سر دارم از سودای پنهانش|سر مویی اگر بالم، جهان دَرَّد گریبانش}} | {{ب|به این شوری که در سر دارم از سودای پنهانش|سر مویی اگر بالم، جهان دَرَّد گریبانش}} | ||
خط ۳۳: | خط ۳۱: | ||
{{ب|طریق عجز می پویم، نمی دانم چه می گویم|به توصیف خداوندی که دانشهاست حیرانش}} | {{ب|طریق عجز می پویم، نمی دانم چه می گویم|به توصیف خداوندی که دانشهاست حیرانش}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۴
به این شوری که در سر دارم از سودای پنهانش | سر مویی اگر بالم، جهان دَرَّد گریبانش | |
در این مرتع، شکــار مکرِ روباهان شد آن غافل | که آگاهی ندادند از کنام شیر یزدانش | |
کدامین شیر یزدان؟! مرتضی آن صفدر غالب | که می خوانند مردان حقیقت، شاه مردانش | |
نگه دریوزه کن تا بینی آن آیات قدرت را | به دلها گوش نه تا بشنوی آواز قرآنش | |
ز اِنعام «سَلُونی» بر خط امکان، صلاگستر | ز حکم «لو کشَف» بر عالم تحقیق، فرمانش | |
تأمُّل تا عیار دستگاه قدر او گیرد | دهد دوش نبی اللّه، نشان از پایه شانش | |
دو طاق منظر رحمت، خم محراب ابرویش | دو مصراع در علم نبی، لبهای خندانش | |
ترحّمآفرین ذاتش، شفاعتپرور اخلاقش | کرمتصویر، الطافش، نجاتایجاد احسانش | |
به گاهِ حمله ی این شیر، اگر خواهد سپر داری | جگر در خاک جوید رستم از سام نریمانش | |
شُکوه رعد غیرت، صورخیز از نعره شیرش | جلال برقِ قهر حق، نگاه چشمِ غضبانش | |
لب بتگر به تصدیق کمالش یا علی گوید | به نوری آشنا گردد که آرد کعبه ایمانش | |
بضاعت کو که باشد تحفه بزم قبول آنجا؟ | جهان گر شرم دارد، زیره نفروشد به کرمانش | |
طریق عجز می پویم، نمی دانم چه می گویم | به توصیف خداوندی که دانشهاست حیرانش |