ای خاک بر سری که ندارد هوای تو: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =ای خاک بر سری که ندارد هوای تو
  | مطلع=ای خاک بر سری که ندارد هوای تو
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = روشن اردستانی     
  | نام شعر =
  | مصحح =
  | نام شاعر = روشن اردستانی     
| بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل  
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =
  |قالب = غزل
  | موضوع =امام حسین(ع)
  |وزن =  
  | مناسبت =
  |موضوع = امام حسین(ع)
  | زمان سرایش =
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
  | بعدی =  
  | تعداد ابیات =۱۱بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =   
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''ای خاک بر سری که ندارد هوای تو''' را [[روشن اردستانی ]] درباره امام حسین(ع) در یازده بیت سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ای خاک بر سری که ندارد هوای تو|سنگ است آن دلی که نسوزد، برای تو}}
{{ب|ای خاک بر سری که ندارد هوای تو|سنگ است آن دلی که نسوزد، برای تو}}
خط ۳۱: خط ۲۹:
{{ب|داد از یزید کافر و بیداد او! که داد|بنیاد دین و خانه‌ی اسلام را به باد}}
{{ب|داد از یزید کافر و بیداد او! که داد|بنیاد دین و خانه‌ی اسلام را به باد}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۳

ای خاک بر سری که ندارد هوای تو از
روشن اردستانی



در قالب غزل

موضوع: امام حسین(ع)
ای خاک بر سری که ندارد هوای توسنگ است آن دلی که نسوزد، برای تو
جان کرده از برای تو، بیگانگان فدااز گریه‌ کی دریغ کند، آشنای تو؟
در ماتم تو، یثرب و بطحا گریستهپوشیده است، کعبه سیه در عزای تو
گشتند از غم تو سیه‌پوش، حوریانمقصوره‌هایشان، همه ماتم‌سرای تو
کردی وفا به وعده‌ی خود با خدای خودای جان عالمی به فدای وفای تو
گشتی قتیل ظلم و شدی کشته‌ی ستمبا قاتلان تو چه کند تا خدای تو؟
از خویشتن گذشتی و جُستی رضای اوروز جزا خدای تو، جوید رضای تو
این درد دوستان تو را بس که داد چرخدر پای تخت زاده‌ی مرجانه، جای تو
گردون به پیش زاده‌ی سفیانِ بد‌نهادبر طشت زر نهاد، سر عرش‌سای تو
طشت طلا کجا و سر مهر افسرت؟چوب جفا کجا و لب جان‌فزای تو؟
داد از یزید کافر و بیداد او! که دادبنیاد دین و خانه‌ی اسلام را به باد