ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین | | ای دل بُریده از همه ی رنگ ها حسین |
بر قتلِ تو فقیهِ دروغین بداد رأی | | ای کشته ی شیوخِ مقدس نما حسین |
سَمتِ تو از تمامی مردم فراری ام | | ای با غریب های جهان آشنا حسین |
ای بی کفن رها شده ی دشتِ کربلا | | ما را به حالِ خود تو نکردی رها حسین |
مصراعِ (شهریار) چنین نیز خواندنیست: | | ای عهده دارِ مردم بی دست و پا حسین |
در حقِ دشمنانِ خودَت هم تو سالها | | کردی به جای لعنت و نفرین دعا حسین |
با یک نفس تمامِ جهنم شوَد بهشت | | گویند اگر جهنمیان یک صدا : حسین |
امیدِ عابدان شده بعد از نماز حج | | امیدِ عاشقان شده بعد از خدا حسین |
آری برای یاری او استخاره ها | | کردند مومنان و نماندند با حسین |
معیار اگر که پینه ی پیشانی است و ریش | | تنها نبود این همه اربابِ ما حسین |
ننگا به ما که بی ادبانه برایمان | | گشته خلاصه در عطش و کربلا حسین |
من از حسینِ معرکه گیران گریختم | | از این حسین راهِ زیادیست تا حسین |
او را اگر که زنده شود باز می کُشند | | یک عِدّه زاهدانه و با ذکرِ یاحسین |
ای کشته ی حسادت دنیا حسین جان | | ای تشنه ی مُقطَع الاعضا حسین جان |