| ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین | | ای دل بُریده از همه ی رنگ ها حسین |
| بر قتلِ تو فقیهِ دروغین بداد رأی | | ای کشته ی شیوخِ مقدس نما حسین |
| سَمتِ تو از تمامی مردم فراری ام | | ای با غریب های جهان آشنا حسین |
| ای بی کفن رها شده ی دشتِ کربلا | | ما را به حالِ خود تو نکردی رها حسین |
| مصراعِ (شهریار) چنین نیز خواندنیست: | | ای عهده دارِ مردم بی دست و پا حسین |
| در حقِ دشمنانِ خودَت هم تو سالها | | کردی به جای لعنت و نفرین دعا حسین |
| با یک نفس تمامِ جهنم شوَد بهشت | | گویند اگر جهنمیان یک صدا : حسین |
| امیدِ عابدان شده بعد از نماز حج | | امیدِ عاشقان شده بعد از خدا حسین |
| آری برای یاری او استخاره ها | | کردند مومنان و نماندند با حسین |
| معیار اگر که پینه ی پیشانی است و ریش | | تنها نبود این همه اربابِ ما حسین |
| ننگا به ما که بی ادبانه برایمان | | گشته خلاصه در عطش و کربلا حسین |
| من از حسینِ معرکه گیران گریختم | | از این حسین راهِ زیادیست تا حسین |
| او را اگر که زنده شود باز می کُشند | | یک عِدّه زاهدانه و با ذکرِ یاحسین |
| ای کشته ی حسادت دنیا حسین جان | | ای تشنه ی مُقطَع الاعضا حسین جان |
