| سرگشته بانوان وسط آتش خیام | چون در میان آب، نقوش ستارهها | |
| اطفال خردسال، ز اطراف خیمهها | هر سو دوان چو از دل آتش، شرارهها | |
| غیر از جگر که دسترس اشقیا نبود | چیزی نماند در بر ایشان ز پارهها | |
| انگشت رفت در سر انگشتری به باد | شد گوش‌ها دریده پی گوشوارهها | |
| سبط شهی که نام همایون او برن | هر صبح و ظهر و شام فراز منارهها | |
| در خاک و خون فتاده و تازند بر تنش | با نعل‌ها که ناله برآمد ز خارهها |
