غروب نیست خدایا چرا هلال دمیده

غروب نیست خدایا چرا هلال دمیده		هلال را به سرِ نیزه وقت ظهر که دیده
هلال و ظهر و سرِ نیزه و تلاوت قرآن		مصیبتی‌ست که ما دیده‌ایم و کس نشنیده
روا نبود که از هم جدا شویم من و تو		چرا سر تو ز من زودتر به کوفه رسیده؟
دو روز پیش، جبین تو را به سنگ شکستند		چرا ز صورتت امروز خون تازه چکیده؟
کنار محمل، دستم نمی‌رسد به سر نی		مرا ببخش که قدّم ز بار غصه خمیده
به نیزه‌دار بگو چند گام پیش‌تر آید		که چند بوسه بگیرم از این گلوی بریده