چو از جان پیش پای عشق سر داد

چو از جان پیش پای عشق سر داد		سرش بر نی نوای عشق سر داد
به روی نیزه و شیرین‌زبانی		عجب نبود ز نی شکرفشانی
اگر نی پرده‌ای دیگر بخواند		نیستان را به آتش می‌کشاند
سزد گر چشم‌ها در خون نشینند		چو دریا را به روی نیزه بینند
ز دست عشق در عالم هیاهوست		تمام فتنه‌ها زیر سر اوست