گفت زینب که مرا دیدۀ تر می‌باید
| گفت زینب که مرا دیدۀ تر می‌باید | گریه بر خویش به هر شام و سحر می‌یابد | |
| بهر بی‌برگی اولاد علی در ره شام | توشه از خون دل و لخت جگر می‌باید |
| گفت زینب که مرا دیدۀ تر می‌باید | گریه بر خویش به هر شام و سحر می‌یابد | |
| بهر بی‌برگی اولاد علی در ره شام | توشه از خون دل و لخت جگر می‌باید |