ای در غم تو ارض و سما خون گریسته

ای در غم تو ارض و سما خون گریسته		ماهی در آب و وحش به هامون گریسته
وی روز و شب به یاد لبت، چشم روزگار		نیل و فرات و دجله و جیحون گریسته
از تابش سرت به سنان، چشم آفتاب		اشک شفق به دامن گردون گریسته
در آسمان ز دود خیام عفاف تو		چشم مسیح، اشک جگر خون گریسته
با درد اشتیاق تو در وادی جنون		لیلی بهانه کرده و مجنون گریسته
تنها نه چشم دوست به حال تو اشک بار		خنجر به دست قاتل تو، خون گریسته
آدم پِی عزای تو از روضه‌ی بهشت		خرگاه درد و غم زده بیرون گریسته
گر از ازل تو را سرِ این داستان نبود		اندر جهان ز آدم و حوّا نشان نبود