خورشید دست بر سر و دستار می‌زند
| خورشید دست بر سر و دستار می‌زند | خود را چو ذرّه بر در و دیوار می‌زند | |
| خمیازه تازه ساز لب زخم جان ماست | هر عطسه‌ای که خنجر خون خوار می‌زند | |
| از شست تند نیمشبی، تیر ناله‌ام | بر قلب پر دلان جگردار می‌زند | |
| در دشت کربلا ز ره چاک سینه‌ام | لخت جگر سراسر بازار می‌زند | |
| جانم درون غنچۀ تنگ حباب خون | گلگشت دل، شکافی گلزار می‌زند | |
| بر فعل قاتلان شهیدان کربلا | اقرار مغفرت در انکار می‌زند | |
| خلق دو کون را گِل آمرزش گناه | بر گونۀ سیاهی رخسار می‌زند | |
| لعن خدای تا به قیامت زیاد باد | بر شمر و بر زیاد و بر آل زیاد باد |