ستم ندیده کسی در جهان، مقابل زینب

ستم ندیده کسی در جهان، مقابل زینب		نسوخت هیچ دلی در جهان، چنان دل زینب
نگشت شاد، دلش از غم زمانه، زمانی		ز آب غم بسرشتند، گوییا گِل زینب
فغان و آه از آن دم! که خصم دون به لب شط		بُرید سر ز قفای حسین، مقابل زینب
فتاده دید چو در خاک، سرو قامت اکبر		قرار و صبر و تحمّل، برون شد از دل زینب
میان لشگر اعدا به راه شام نبودی		به غیر معجر نیلی، به چهره، حایل زینب
به گِرد ناقه‌ی او، کوفیان به عشرت و امّا		سر حسین به سنان، پیش روی محمل زینب
نه آب بود و نه نانی، نه شمعی و نه چراغی		چو گشت کنج خرابه، مقام و منزل زینب
چگونه شرح غمش را رقم کند، ید «جودی»؟		که جز خدا نه کس آگه، ز درد و مشکل زینب