ای شهیدی که جدا سر ز قفا شد ز تنت: تفاوت میان نسخهها
(←منابع) |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع= ای شهیدی که جدا سر ز قفا شد ز تنت | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = جودی خراسانی | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب =غزل | | بخشی از مجموعه اشعار = | ||
| وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | |قالب = غزل | ||
| موضوع = امام حسین(ع) | |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | ||
| | |موضوع = امام حسین(ع) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| سال قمری = | |||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
'''ای شهیدی که جدا سر ز قفا شد ز تنت''' را شاعر آیینی [[جودی خراسانی]] درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در ده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن میباشد. | '''ای شهیدی که جدا سر ز قفا شد ز تنت''' را شاعر آیینی [[جودی خراسانی]] درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در ده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن میباشد. | ||
نسخهٔ ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۶
ای شهیدی که جدا سر ز قفا شد ز تنت را شاعر آیینی جودی خراسانی درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در ده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن میباشد.
متن شعر
ای شهیدی که جدا سر ز قفا شد ز تنت | وی غریبی که به صحرای بلا، شد وطنت | |
ننمود از غم خود، ناله به دوران، ایّوب | یاد میکرد دمی گر غم و رنج و مِحَنت | |
کرد یعقوب فراموش ز یوسف، روزی | که چو اکبر، گلی افتاد به خاک از چمنت | |
به جز از آب، چه کردی طلب؟ ای شاه! که خصم | کُشدت تشنه و گوشی ندهد بر سخنت | |
به تو، ای تشنه! نداد آب، مگر خصم ندید؟ | کز عطش، دود رَوَد جای نفس از دهنت | |
بود تقصیر تو، شاها! چه؟ که بعد از کشتن | نرم سازند ز ضرب سُم مرکب، بدنت | |
بر تو، ای یوسف گمگشته! ز ضرب سُم اسب | تن کجا مانْد؟ که گویند چه شد پیرهنت | |
ای سلیمان زمان! کی بُوَد این ظلم روا؟ | بهر انگشتری، انگشت بُرَد اهرمنت | |
کفنی کاش در آن دشت بُدی زینب را! | تا که از راه محبّت بنمودی کفنت | |
شد قبا، پیرهن صبر به تن، «جودی» را | تا ز تن کرد برون، خصم لعین، پیرهنت |