دستی که به حنجر تو خنجر بگذاشت

دستی که به حنجر تو خنجر بگذاشت		خاموش، طنین نای تو می‌پنداشت
غافل، که به هرکجا روان بود سرت		بندِ ستم از پای جهان برمی‌داشت