درگاه:ادبیات آیینی
از ویکی تراث
درگاه ادبیات آیینی
با ۱٬۲۷۱ شعر آیینی
شعر آیینی چیست؟
شعر آیینی، شعر مذهبی یا شعر ولایی به اشعاری گفته می شود که با مضامین دینی سروده می شوند. اگرچه اصطلاح شعر آیینی از حوالی دهۀ هشتاد شمسی بر زبان و قلم‌ها جاری شد، اما پیشینۀ سرودن اشعاری با محتواهایی درباره ارزش‌ها، مدح اسطوره‌های مذهبی و بیان فضائل و مناقب اهل‌بیت(ع)، پیشینه‌ای دیرین دارد که به قرون اولیه اسلام می‌رسد.
شعر آیینی را می‌توان با توجه به آنچه از واژۀ «آیین» به‌دست می‌آید، چند گونه تعریف کرد و براین‌اساس دایرۀ شمول تعریف بر مصادیق شعری، افزایش و کاهش خواهد داشت. واژۀ آیین، گاه به‌معنای دین و گاه در معانیِ عام‌تری به‌کار رفته است. این واژه اگر چنانچه به‌معنای ملی و قومی به‌کار رود، افزون‌بر سروده‌های مدح، مرثیه و فضائل اهل‌بیت(ع)، سروده‌های دینی- ملی، مانند آنچه مرتبط با دهۀ فجر یا دفاع مقدس است نیز، شامل خواهد شد.
تصویر برگزیده
کتیبه‌ای در سمت چپ ایوان حرم امام علی(ع) با بیت اول از بند هفتم از هفت‌بند کاشی
درختواره موضوعی
اشعار جدید
- دلتنگی هميشه ی بابا علی علی
- امشب سری به گوشه ی ویرانه می زنی
- ابر مستی تيره گون شد باز بی حد گريه کرد
- گر چه از ضعف تن از جا نتوان بر خیزم
- آیینه زاده ام که اسیر سلاسلم
- ای ماه خون گرفته که امشب برآمدی
- در گریه غرق بود ولیکن صدا نداشت
- خبر آمد که ز معشوق خبر می آید
- اگر چه زخمی ام امّا کبوترم بابا
- بابا سلام گوشه ی ویران خوش آمدی
- بابا بیا دور و برم را نگاه کن
- بابا اگر آیی برم سوز نهانت می دهم
- باب خود امشب در این ویرانه مهمان می کنم
- ای کاش اشک دیده من بسترم نبود
- مرد در ویرانه و ویرانه را آباد کرد
- رسید یار من از راه راه باز کنید
- غم دل با که بگویم که بود محرم رازم
- امشب که با تو انس به ویران گرفته ام
- مرا که دانه اشک است دانه لازم نیست
- بیت الاحزان مرا امشب صفا دادی پدر